مرگ میتواند لباسی فاخر، عطری خوشبو، مرکبی راهوار و بشارتی شادیآفرین باشد
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ
محتوا
رابطه اسلام با نامیرایی چگونه است؟
بررسی آیات قرآن کریم و سنت پیامبر نشان از وجود مطالبی مهیج، بدیع و شگفتانگیز دارد.
سری به این آموزه‌ها بزنیم!
برخی آموزه‌ها که راهکارهایی جهت کاهش اضطراب مرگ دارند و برخی دیگر پا را فراتر گذاشته، افق دید آدمی را به ابدیت گره میزنند.
این نگاه اسلام، در طلب لذت «این زندگی» و لذت «زندگی پس از این زندگی» است. هر دو لذت را به موازات هم پیش میبرد.
هنر اسلام آن است که بدون آنکه درصدد کاهش اضطراب مرگ باشد؛ از ترس وجودی که همه انسانها نسبت به مرگ دارند، با «تمرکز بر نمردن»، در جهت ارتقاء سلامت روان انسان و سلامت و سعادت ابدی او استفاده میکند.
جالب است بدانید که اسلام حاضر نیست فرد را دچار اضطراب مرگ کند، بعد بخواهد راهکارهایی برای کاهش اضطرابش بیان کند. بلکه از همان ابتدا برنامه‌ای منظم برای سبک زندگی ارائه میدهد که بر اساس آن بتوان ترس معقول و هشدار دهندهای نسبت به مرگ داشت. این ترس ارزشمند را «انتباه مرگ» می‌نامد.
برای نمونه به نوه پیامبر حضرت زین‌العابدین نگاه کنیم؛ او در نصف روز شاهد شهادت پدر، برادران، عموها و دوستانش بود، هم‌چنین پس از آن رنج اسارت و … کشیده است. او با این تجربه به صورت طبیعی باید افسرده می‌شد. باید میل به زندگی‌اش کاهش می‌یافت؛ اما او در مکتب اسلام است. از خدا طولانی عمر با عزت می‌طلبد و در عین حال مرگ را چون لباسی فاخر، عطری خوشبو، مرکبی راهوار، منزلی مناسب و بشارتی شادیآفرین می‌داند. برای اجرای این سبک زندگی باید مرگپویایی داشت. «مرگپویایی» بهمعنای برنامهریزی زندگی بر اساس آگاهی از مرگ است. مرگپویایی و تلاش برای داشتن مرگ بانشاط در سه مؤلفه خلاصه میشود:
«انتباه مرگ»
«اشتیاق مرگ»
«انس با مرگ»
با ما بمانید …
